Μάλλον, αντικατοπτρίζει ακριβώς τις δικές μου σκέψεις, και είναι πολύ παρήγορο να ξέρω ότι υπάρχουν κι άλλοι που σκέφτονται όπως εγώ!
Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο στα αγγλικά και από κάτω μεταφρασμένο στα ελληνικά, όπως το βρήκα στο πολύ ενδιαφέρον blog cchr.gr!
(http://cchrgr.blogspot.com/2010/06/blog-post_22.html)
(NaturalNews) Psychiatrists have been working on the fourth revision of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) and, in it, they hope to add a whole slew of new psychiatric disorders. Unfortunately, many of these disorders are merely differences in personality and behavior among people.
The new edition may include "disorders" like "oppositional defiant disorder", which includes people who have a pattern of "negativistic, defiant, disobedient and hostile behavior toward authority figures." Some of the "symptoms" of this disorder including losing one's temper, annoying people and being "touchy".
Other "disorders" being considered include personality flaws like antisocial behavior, arrogance, cynicism or narcissism. There are even categories for people who binge eat and children who have temper tantrums.
Children are already over-diagnosed for allegedly being bipolar or having attention-deficit disorder (ADD), which results in their being prescribed dangerous antipsychotic drugs. To categorize even more childhood behaviors as psychiatric disorders will only further increase the number of children who will be needlessly prescribed antipsychotic drugs.
Each new revision of DSM has included controversial new additions, and this newest version is no exception. In fact, the manual has increased considerably in size over the years. What is most disturbing about the current proposed revisions is the blatantly brave, new way in which so-called medical professionals are viewing individual characteristics.
Children who exhibit unique eccentricities in accordance with their unique personalities, in general, would be categorized as having a mental illness. If this criteria had been used in past centuries to diagnose illness, there may have never been people like Mozart or Einstein who ventured outside the norm and came up with new or unique ideas.
A Washington Post article captured the essence of this concept perfectly in the following quote:
"If seven-year-old Mozart tried composing his concertos today, he might be diagnosed with attention-deficit hyperactivity disorder and medicated into barren normality."
The perception that character differences are somehow a psychic illnesses not only absolves individuals of personal responsibility, but it takes away their unique personhood. It reduces people into subjects that cannot think for themselves, but rather have to be controlled through drugs.
Which brings us to perhaps the biggest thrust behind the DSM revisions: the drug companies. Pharmaceutical companies stand to gain a lot for having virtually every person categorized as mentally ill and in need of drugs.
A more accurate approach to the situation is to assess the psychiatrists and drug lords who are contriving such nonsense as being the true possessors of mental illness. Perhaps these people are the ones that need to be institutionalized.
Τώρα οι ανεξάρτητα σκεπτόμενοι θεωρούνται ασθενείς από την ψυχιατρική
Οι Ψυχίατροι είναι απασχολημένοι με την τέταρτη επανέκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Νοητικών Διαταραχών -Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) και σ΄ αυτό ελπίζουν να προσθέσουν μια πληθώρα νέων ψυχιατρικών διαταραχών. Δυστυχώς, πολλές από αυτές τις διαταραχές είναι απλά διαφορές στην προσωπικότητα και την συμπεριφορά ανάμεσα στους ανθρώπους.
Η νέα έκδοση ίσως συμπεριλάβει «διαταραχές» όπως η «εναντιωματική συμπεριφορά», η οποία περιλαμβάνει ανθρώπους που έχουν τρόπο συμπεριφοράς «αρνητικό, περιφρονητικό, ανυπάκουο και εχθρικό απέναντι σε μορφές εξουσίας». Κάποια από τα «συμπτώματα» αυτής της διαταραχής περιλαμβάνουν το να χάνει κάποιος την ψυχραιμία του, να ενοχλεί τους άλλους και να είναι "μυγιάγγιχτος".
Άλλες «διαταραχές» που μελετώνται αφορούν ελαττώματα στην προσωπικότητα όπως η αντικοινωνική συμπεριφορά, η αλαζονεία, ο κυνισμός και ο ναρκισσισμός. Υπάρχουν κατηγορίες ακόμη και για τα άτομα που τσιμπολογάνε και τα παιδιά που έχουν ξεσπάσματα οργής.
Τα παιδιά έχουν ήδη υπερ-διαγνωστεί έχοντας υποτιθέμενο διπολικό σύνδρομο ή σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής (attention-deficit disorder -ADD), το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα να τους χορηγούνται επικίνδυνα αντιψυχωτικά φάρμακα. Η ταξινόμηση ακόμη περισσότερων παιδικών συμπεριφορών ως ψυχιατρικές διαταραχές το μόνο που θα κάνει θα είναι να αυξήσει τον αριθμό των παιδιών στα οποία χορηγούνται αντιψυχωτικά φάρμακα.
Κάθε αναθεώρηση του DSM έχει συμπεριλάβει αμφιλεγόμενες νέες προσθήκες και αυτή η νέα έκδοση δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι γεγονός ότι το εγχειρίδιο έχει αυξηθεί σημαντικά σε όγκο μέσα στα χρόνια. Το πιο ανησυχητικό στην τρέχουσα προτεινόμενη αναθεώρηση είναι ο κραυγαλέος θαυμαστός, καινούργιος τρόπος με τον οποίο οι επονομαζόμενοι ιατρικοί επαγγελματίες αντιμετωπίζουν τα ατομικά χαρακτηριστικά.
Τα παιδιά που επιδεικνύουν μοναδικές εκκεντρικότητες σύμφωνα με τις μοναδικές προσωπικότητές τους, γενικά θα χαρακτηρίζονταν ως διανοητικά ασθενή. Εάν αυτά τα κριτήρια είχαν χρησιμοποιηθεί στους περασμένους αιώνες για να διαγνώσουν τη ασθένεια, ίσως να μην είχαν υπάρξει άνθρωποι σαν τον Μότσαρτ ή τον Αϊνστάιν που κινούταν έξω από τα συνηθισμένα και παρουσίασαν νέες ή πρωτότυπες ιδέες.
Ένα άρθρο της Washington Post αποτύπωσε τέλεια την ουσία αυτής της ιδέας στο παρακάτω απόσπασμα:
«Εάν ο επτάχρονος Μότσαρτ προσπαθούσε να συνθέσει τα κονσέρτα του σήμερα, θα μπορούσε να είχε διαγνωσθεί ότι υποφέρει από σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής με υπερκινητικότητα και να του είχαν χορηγηθεί φάρμακα για να τον επαναφέρουν στην στείρα κανονικότητα.
Η αντίληψη ότι οι διαφορές χαρακτήρα είναι κατά κάποιο τρόπο ψυχική ασθένεια όχι μόνο καταργεί την προσωπική υπευθυνότητα των ατόμων αλλά τους αφαιρεί και την μοναδικότητά τους. Υποβιβάζει τους ανθρώπους σε αντικείμενα που δεν μπορούν να σκεφτούν για τον εαυτό τους, που καλύτερα θα ήταν να ελέγχονται με φάρμακα.
Το οποίο μας φέρνει σ’ αυτό που αποτελεί την μεγαλύτερη ίσως κινητήρια δύναμη πίσω από τις αναθεωρήσεις του DSM: τις εταιρίες φαρμάκων. Οι φαρμακευτικές εταιρίες έχουν πολλά να κερδίσουν εάν ο κάθε ένας χαρακτηριστεί σαν πνευματικά ασθενής που χρειάζεται φάρμακα.
Μια πιο ακριβής προσέγγιση της κατάστασης θα ήταν να χαρακτηριστούν οι ψυχίατροι και οι άρχοντες των φαρμακευτικών που επινοούν τέτοιες ανοησίες ως οι πραγματικά έχοντες διανοητική ασθένεια. Ίσως αυτοί να είναι οι άνθρωποι που χρήζουν εισαγωγής σε ίδρυμα.
(Ευχαριστούμε την Evita Tsichlis για τη μετάφραση.)
http://www.youtube.com/watch?v=6kO8vZ5ZlgM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου