connected

Ναί, υπάρχει και ένα βιβλίο με αυτόν τον τίτλο και θέλω να το διαβάσω, αλλά δεν αναφέρομαι σε αυτό.
Αναφέρομαι στο πώς βλέπω τα άλλα άτομα με διπολική διαταραχή. Αισθάνομαι πολύ κοντά τους, έχουμε στο κάτω κάτω κάτι κοινό, μία ασθένεια (ας την πώ κι εγώ έτσι, αφού έτσι θέλουν να τη λένε οι γιατροί- και πώς να μη θέλουν να τη βαφτίσουν ασθένεια! Πώς αλλιώς θα προσπαθήσουν να τη θεραπεύσουν αν δεν τη θεωρούν ασθένεια;), μια ασθένεια λοιπόν που υποδηλώνει ότι έχουμε και κάποια γονιδιακή ομοιότητα, έχουμε τα ίδια γονίδια που προδιαθέτουν σ'αυτή!
Πέρα λοιπόν από το γεγονός ότι θεωρώ πως όλοι είμαστε αδέλφια, όλοι είμαστε ψυχές, μέλη ενός σώματος, ενός οργανισμού που λέγεται Ανθρωπότητα και κάποτε θα ενωθούμε πάλι σ'αυτό το Όλον...
Ειδικά με τους διπολικούς (πόσο μ'εκνευρίζει αυτή η λέξη! Δεν είμαστε διπολικοί, έχουμε τη μανία και την κατάθλιψη αλλά περνάμε και από όλα τα ενδιάμεσα στάδια, ακόμα και από το στάδιο της φυσιολογικότητας που ονομάζεται "νορμοθυμία", διπολικοί θα ήμασταν αν περνάγαμε μόνο από τη μανία στην κατάθλιψη και αντίστροφα, ποιός ανόητος μας χαρακτήρισε έτσι; Σιχαίνομαι τέτοιους απλουστευτικούς όρους που μπορούν να οδηγήσουν σε παρεξηγήσεις!), ειδικά με τους "ομοιοπαθείς" λοιπόν αισθάνομαι ακόμα πιο κοντά...
Δε θα πώ ότι τους συμπαθώ όλους ή τους άγαπώ όλους ή συμφωνώ με όλους, αλλά τους καταλαβαίνω και (πιστεύω πως) με καταλαβαίνουν καλύτερα από το μέσο φυσιολογικό (μη διπολικό) άνθρωπο, δεν πρόκειται να μου σπάσουν τα νεύρα λέγοντας μαλακίες όπως "Διπολική διαταραχή; Μα εσύ φαίνεσαι μια χαρά! Δε σου φαίνεται!"
...Τί είναι ρε μαλάκα για να μου φαίνεται, κρεατοελιά στη μύτη; Το ίδιο θα έλεγες σε κάποιον που έχει θυρεοειδή, διαβήτη, ή καρκίνο του μαστού, έχει κάνει μαστεκτομή και έχει βάλει εμφυτεύματα σιλικόνης; Δε σου φαίνεται; Πώς θα έπρεπε να ήμουν δηλαδή για να μου φαίνεται;
Άσε, ξέρω... σαν τους άστεγους, με αχτένιστο και άλουστο μαλλί και τρύπια ρούχα, ή να κράταγα ένα αλυσοπρίονο/καλάσνικοφ/μαχαίρι/παγοκόφτη/οτιδήποτε θα με έκανε πειστική ως η μανιακή δολοφόνος με το αλυσοπρίονο/καλάσνικοφ/μαχαίρι/παγοκόφτη/οτιδήποτε;
Όχι ρε φίλε, δε θα σου κάνω τη χάρη, ψόφα μόνος σου, εγώ δε θα λερώσω τα χέρια μου με το αίμα σου (γιατί είπαμε, θεωρώ ότι όλοι αδέρφια είμαστε, οκ, θα τα πάρω με την πάρτη σου, θα τα πώ να ξεθυμάνω και θα σε συγχωρήσω για να μη σε κουβαλάω μέσα στο πολυάσχολο μυαλό μου...)
"Μανιοκατάθλιψη; Δεν πιστεύω στα καλά καθούμενα να μου επιτεθείς! Αν κινδυνεύω πες μου να φύγω!"
Φύγε να μη σε βλέπω γιατί μου ανάβουν τα λαμπάκια...
Δεν είμαι χειροδύναμη ώστε να προξενήσω βλάβη σε όποιον μαλάκα σαν κι εσένα να επιτεθώ, είμαι όμως και κατά της βίας και έτσι επιτίθεμαι μόνο λεκτικά, κάτι που ίσως είναι χειρότερο αν με πάρεις στα σοβαρά αλλά εσύ μαλάκα το αξίζεις για να στρώσεις...
Αυτά βέβαια δεν τα είπα στο μαλάκα που με ρώτησε, κράτησα χαρακτήρα και έμεινα ψύχραιμη, απορώ πώς...
"Δεν έχεις τίποτα! Όλα στο μυαλό σου είναι! Μόνη σου τα δημιούργησες, μόνη σου θα βγείς από αυτό, δεν τα χρειάζεσαι τα χάπια!"
Έτσι, ε; Δίκιο έχεις μαλακισμένη, όλα στο μυαλό μου είναι, στο ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ, το μυαλό μου δεν πάει καλά και αυτό δεν είναι κάτι που μπορώ να διορθώσω μόνη μου...
Όσο για τα χάπια, εγώ έχω την ευθύνη για το αν θα τα πάρω ή όχι, εγώ θα υποστώ και τις συνέπειες και θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να τα πάρω αν τα θέλω και να μην τα πάρω αν δεν τα θέλω, μπορώ να το αποφασίσω αυτό με το γιατρό μου ή και μόνη μου, αλλά εσύ τί σκατά είσαι που θα μου πείς αν χρειάζομαι ή όχι τα χάπια και αν θα τα πάρω ή όχι;
Δε θα τα πάρω επειδή δεν τα θεωρώ κατάλληλα, είναι ψυχοφάρμακα, είναι ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ και δε θέλω να τα πάρω γιατί δεν αντιμετωπίζουν την αιτία, αλλά το σύμπτωμα, δε φέρνουν την ισορροπία σταματώντας την παραγωγή των ορμονών που υπερεκκρίνονται στη φάση της μανίας ή δεν συμπληρώνουν αυτές τις ποσότητες όταν είναι ανεπαρκείς στη φάση της κατάθλιψης, απλά με ναρκώνουν για να φαίνομαι φυσιολογική, αυτό δε σημαίνει ότι θα είμαι κιόλας, θα είμαι μία διπολική ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ! Αυτή τη λέξη τη μισώ με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου, δεν θέλω την καταστολή, δεν θα πάρω τα φάρμακα, αλλά εσύ δεν έχεις το δικαίωμα, τις γνώσεις ή την εξουσιοδότηση να μου πείς αν τα χρειάζομαι ή όχι, ξέρω ότι τα χρειάζομαι για να φαίνομαι φυσιολογική αλλά επιλέγω να μην τα πάρω λόγω των παρενεργειών, όπως ένας καρκινοπαθής μπορεί να επιλέξει να μην κάνει χημειοθεραπέιες για να μην του πέσουν τα μαλλιά (λέμε τώρα, δεν είναι αυτή η βασική παρενέργεια της χημειοθεραπέιας, έχει πολύ σοβαρότερες) και για να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όσο ζήσει, παρά να έχει μεγαλύτερη ποσότητα, αλλά με γάμησέ τα ποιότητα...
Connected ε;
Μάλλον disconnected...
Από όλους τους υπόλοιπους, τους μη-διπολικούς που θα το παίξουν αυθεντίες επάνω στην ασθένειά μου (είπαμε, προτιμώ τον όρο "κατάσταση" αλλά τί να κάνουμε!) και θα προσπαθήσουν να δώσουν και ΛΥΣΕΙΣ, χωρίς ποτέ να έχω υποννοήσει ότι τη θεωρώ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!
Αφήστε με στην ησυχία μου και στη μανιοκατάθλιψή μου, είναι ωραία εδώ, κι ας μην ακούγεται εύηχη η λέξη!

My relationship with my Doctor

Αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Ναί, οκ. Αν εξαιρέσεις ότι είμαι ψυχασθενής και είναι ψυχίατρος, όλα καλά.
Δεν ξέρω τί γνώμη έχουν οι ψυχίατροι για τους ψυχικά ασθενείς, αν τους αντιπαθούν, αν τους φοβούνται, αν τους λυπούνται, εγώ πάντως τους ψυχιάτρους και τους αντιπαθώ και τους λυπάμαι και τους φοβάμαι...
Όλους εκτός από τον δικό μου (και αυτή την τελευταία πρόταση την έγραψα σε περίπτωση που τύχει να το διαβάσει κάποια στιγμή!)
Τους αντιπαθώ γιατί όπως είπα και στο προηγούμενο post, καταδέχονται να λέγονται ψυχίατροι και να μας αποκαλούν ψυχασθενείς, ενώ δεν ξέρουν καν αν υπάρχει ψυχή και αν ξέρουν, δεν ξέρουν αν είναι δυνατόν αυτό που λέμε ψυχή να νοσεί...
Τί πας να θεραπεύσεις τότε, κάτι που ή δεν υπάρχει ή, αν υπάρχει, δε νοσεί;
Σε μισώ γιατί είσαι ψεύτης και με κοροϊδεύεις μπροστά στα μάτια μου, με λες ψυχικά ασθενή ενώ ξέρεις ότι αυτό που δεν πάει καλά είναι κάτι μέσα στον εγκέφαλο...
Σε φοβάμαι γιατί μπορείς οποιαδήποτε στιγμή να αποφανθείς ότι δεν έχω σώας τας φρένας, ότι είμαι επικίνδυνη για τον εαυτό μου και για τους γύρω μου και με μία υπογραφή να μου στερήσεις δικαιώματα και ελευθερίες κλείνοντάς με για θεραπεία σε ψυχιατρική πτέρυγα νοσοκομείου, ακόμα και χωρίς τη θέλησή μου...
Σε φοβάμαι γιατί μπορείς να με ποτίζεις με ψυχοφάρμακα- ναρκωτικά για όλη την υπόλοιπη ζωή μου, αδιαφορώντας για παρενέργειες και ποιότητα ζωής μου και κοιτώντας μόνο πώς θα γεμίσεις την τσέπη σου από τις φαρμακευτικές εταιρείες των οποίων τα σκευάσματα προωθείς...
Σε λυπάμαι γιατί μετά από όλα αυτά, καταφέρνεις να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια, και όχι μόνο αυτό, αλλά να αισθάνεσαι και ότι προσφέρεις πολύτιμες υπηρεσίες στους ασθενείς σου και στο κοινωνικό σύνολο, είσαι και περήφανος για τον εαυτό σου δηλαδή!
Μπράβο σου μάγκα, τα κατάφερες, σκότωσες τη συνείδησή σου! Δε μπορείς να φανταστείς πόσο σε λυπάμαι γι'αυτό... Κατάφερες ήδη να γίνεις λιγότερο άνθρωπος, γιατί ο άνθρωπος χωρίς συνείδηση-εκτός από ασυνείδητος- γίνεται και απάνθρωπος...
Για την ακρίβεια, σε λυπάμαι τόσο πολύ, που σε συγχωρώ για όλα τα προηγούμενα, κι ας τα κάνεις προς όφελός σου και εις βάρος μου...
Μονόπλευρη αποκλειστικότητα.
Ναί, ένας ψυχίατρος μπορεί να βλέπει πολλούς ασθενείς, αλλά ένας ασθενής μόνο έναν ψυχίατρο...
Οκ, κι εγώ το προτιμώ έτσι γιατί αλλιώς δεν θα προλάβαινα να τρέχω από τον ένα ψυχίατρο στον άλλον, εκτός αν το κάναμε ομαδικό (καλή ιδέα, ε; Ένας ασθενής στο ίδιο δωμάτιο με πέντε γιατρούς, αυτό θα πεί group therapy/orgy!)
Ο γιατρός έχει την ευθύνη, αλλά ο ασθενής θα υποστεί τις συνέπειες (μιας λάθος εκτίμησησς/λάθος δοσολογίας/λάθος συνδυασμού φαρμακων που δεν ταιριάζει στον ασθενή).
Όχι, αφού οι συνέπειες θα είναι όλες δικές μου, ενημέρωσέ με για όλες τις πιθανές λύσεις και πιθανότητες, ώστε να έχω εγώ και την ευθύνη και να παίρνω τις απόφάσεις για το αν, πότε και τί φάρμακα θα πάρω.
Σε μισώ. Σε χρειάζομαι. Δε θέλω να σε μισώ. Δε θέλω να σε χρειάζομαι.
Θέλω να είμαστε σύμμαχοι και όχι αντίπαλοι, οι συνεδρίες μας να γίνονται σε μία ωραία καφετέρια με φυτά και απαλή μουσική και να καθόμαστε δίπλα δίπλα, όχι απέναντι ο ένας από τον άλλο σε ένα απρόσωπο, άχρωμο γραφείο.
Μπορώ;



http://www.youtube.com/watch?v=qiwgIwQcBuk

my psychosis with my psychosis

Την αγαπώ. Τη λατρεύω. Τη μισώ. Τη σιχαίνομαι. Όλα αυτά μαζί. Κάποτε και όλα μαζί ταυτόχρονα.
Είναι η καλύτερή μου φίλη και ο χειρότερος εφιάλτης μου. Δε θέλω να ζήσω χωρίς αυτήν. Δεν έχω μάθει να ζώ χωρίς αυτήν.
Με έχει ανεβάσει εκεί που "φυσιολογικός" άνθρωπος δεν ανέβηκε ποτέ χωρίς ναρκωτικά. Με έχει ρίξει εκεί που ποτέ "φυσιολογικός" άνθρωπος δεν έχει καταδυθεί χωρίς κάποιο εξωτερικό, ισχυρά δυσάρεστο ερέθισμα.
Η διπολική συναισθηματική διαταραχή. Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο που της δώσανε οι managers της όταν είδαν ότι το αρχικό της όνομα, μανιοκαταθλιπτική ψύχωση, δεν ήταν ιδιαίτερα εύηχο.
Ψύχωση. Ψυχική ασθένεια. Ψυχασθένεια. Ψυχικά ασθενής. Ψυχασθενής. Ψυχασθενώ;
Η ψυχή.
Ακόμα και αρκετοί ψυχίατροι- βλέπε Yalom- πιστεύουν ότι η ψυχή παύει να υπάρχει με την έλευση του θανάτου. Υπήρχε άραγε γι'αυτούς από πριν; Ή μήπως με τον όρο ψυχή εννοούνε το μυαλό, τον εγκέφαλο, τη νοημοσύνη, τη διαύγεια, τη νοητική δραστηριότητα, ή τέλος πάντων ένα συνδυασμό των παραπάνω;
Οι υπόλοιποι ψυχίατροι πιστεύουν άραγε πως η ψυχή είναι άϋλη και άφθαρτη, υπήρχε πριν από το σώμα και θα συνεχίσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να υπάρχει και μετά;
Αν είναι όντως η ψυχή άϋλη και άφθαρτη, πώς γίνεται να νοσεί;
Και αν δε νοσεί στην πραγματικότητα η ψυχή, αλλά ο εγκέφαλος ως όργανο του σώματος, πώς καταδέχονται όλοι αυτοί να αποκαλούνται ψυχίατροι, ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές, ψυχαναλυτές, και δεν έχουν ακόμα σκίσει τα πτυχία τους;
Ψυχοφάρμακα.
Το ίδιο τροπάρι από την αρχή. Γίνεται η ύλη (το "ψυχο"φάρμακο) να επιδρά σε κάτι άυλο (στην ψυχή;)...
Μπορούν να μας σκλαβώσουν το σώμα με ιμάντες και ζουρλομανδύες, ακόμα και ακούσιο εγκλεισμό ("νοσηλεία" σε κλινική), μπορούν να μας καταστείλουν ακόμα και το μυαλό, την ικανότητα να σκεφτόμαστε καθαρά, με τα ναρκωτικά που μας συνταγογραφούν δωρεάν και εφ'όρου ζωής, αλλά την ΨΥΧΗ δε βρέθηκε το φάρμακο/το μέσο που θα μας την υποτάξει ακόμα...
Δυστυχώς για εκείνους που θα το ήθελαν, ευτυχώς για εμάς που ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΑΚΟΜΑ...



http://www.youtube.com/watch?v=uEk9OpOYp3A