through the roof and underground

Έχω ξαναπεί ότι εμείς οι διπολικοί (όπως θέλουν να μας λένε οι γιατροί) έχουμε μια ασθένεια στο μυαλό. Στο μυαλό και όχι στην ψυχή.
Αυτή η ασθένεια (ή αλλιώς, η διαφορετική λειτουργία του εγκεφάλου μας) μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την έννοια του απείρου, τουλάχιστον στη σφαίρα των συναισθημάτων.
Συν άπειρο στη φάση της μανίας, η αγάπη, το μίσος, ο θυμός, η ευχαρίστηση, όλα τείνουν στο συν άπειρο.
Πλην άπειρο στη φάση της κατάθλιψης, η απογοήτευση, ο πόνος, η απόγνωση, η δυστυχία, βιώνονται όλα σε τέτοια ένταση, που προσεγγίζει το πλην άπειρο.
Και οι γιατροί, αντί να μας μαθαίνουν πώς να εκμεταλλευόμαστε αυτά τα έντονα συναισθήματα προς όφελος δικό μας και του κοινωνικού συνόλου (βλέπε Τέχνη- ποίηση, ζωγραφική, λογοτεχνία, μουσική, γλυπτική και οποιαδήποτε άλλη μορφή έκφρασης), θέλουν να καταπνίξουν αυτό το συναισθηματικό πλούτο με τα ψυχοφάρμακα!
Επειδή εσύ είσαι καθηλωμένος στο πάτωμα και αυτό σου φαίνεται φυσιολογικό, δεν αφήνεις ούτε εμένα (που έχω από τη φύση μου αυτή τη δυνατότητα) να πετάξω με τα φτερά της μανίας ή να καταδυθώ με τους αναπνευστήρες της κατάθλιψης;
Με θεωρείς επικίνδυνη για τον εαυτό μου και τους γύρω μου και αυτή είναι η δικαιολογία σου για να υπογράφεις τον ακούσιο εγκλεισμό μου και να με ποτίζεις με το ζόρι ναρκωτικά, και παρ'όλα αυτά να έχεις τη συνείδησή σου ήσυχη!
Ε, λοιπόν, να μην την έχεις, κύριε "ψυχ"ίατρε, όσο δε σκίζεις το πτυχίο σου και δε διεκδικείς να αποκαλείσαι εγκεφαλίατρος, μυαλίατρος, νευρίατρος ή κάτι ανάλογο, όσο πιστεύεις ότι είσαι εδώ για να γιατρεύεις ψυχές, είσαι ένας μεγάλος ψεύτης, κύρια προς τον εαυτό σου και μετά προς όλο τον κόσμο.
Άσε εμένα τουλάχιστον να πετάω πάνω από το ταβάνι και να καταδύομαι κάτω από το υπόγειο, και μην προσπαθείς να με καρφώσεις μαζί σου στο πάτωμα επειδή αυτό σου φαίνεται φυσιολογικό.
Για τα φίδια σαν εσένα, ίσως και να είναι. (Τυχαίο που το σήμα της ιατρικής είναι δύο φίδια τυλιγμένα σ'ένα μπαστούνι;)
Λοιπόν εγώ είμαι τζιτζίκι, το καλοκαίρι βγάζω φτερά, πετάω και τραγουδάω, και το χειμώνα σκάβω βαθιά στη γη, μένω στο λαγούμι μου και κοιμάμαι... μέχρι το επόμενο καλοκαίρι!