he took my pill!

Συνήθως αποφεύγω να γράφω για γεγονότα που συνέβησαν σε εμένα προσωπικά, προτιμώ να παραθέτω απλά απόψεις φοβούμενη την υπερβολική αυτοέκθεση.

Σήμερα όμως τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Ακόμα φοβάμαι την αυτοέκθεση, αλλά αυτό έχω την ανάγκη να το γράψω. Κακό, πολύ κακό... φοβάμαι ότι θα μου βγεί σε κακό!

Είμαι κατά των φαρμάκων και της φαρμακευτικής αγωγής, αλλά από την Πέμπτη αποφάσισα να υποκύψω στις παραινέσεις της οικογένειας και τον ψυχολογικό εκβιασμό του γιατρού (που "απείλησε" ότι αν δε συνεργάζομαι μαζί του, δηλαδή αν δεν πάρω φάρμακα, δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα και θα σταματήσει να με βλέπει) και να συμμορφοθώ. Να πάρω φάρμακα.

Πάτησα πόδι βέβαια, αρνούμενη κατηγορηματικά να πάρω ολανζαπίνη, το γνωστό ζυπρέξα για το οποίο έχω γράψει αρκετά εγκώμια εδώ, και έτσι κατέληξε να μου προτείνει κάποιο άλλο αντιψυχωσικό (ρισπεριδόνη).

Αποφασισμένη λοιπόν για μία φορά να ακολουθήσω μία αγωγή, με στόχο να προλάβω τη μανία σε αυτό το αρχικό, ευχάριστο στάδιο, ώστε να μη γίνει ανεξέλεγκτη και να μην πέσω σε τόσο βαριά κατάθλιψη μετά, όσο θα έπεφτα χωρίς τα χάπια, τα πήρα...

Και όχι μόνο τα πήρα, πήρα και έναν τρίφτη και κόπτη χαπιών με αποθηκευτικό χώρο, για να τα έχω πάντα μαζί μου και να μην "ξεχνάω" δόσεις...

Τρίφτη δε χρειαζόμουν, τα καταπίνω όπως είναι (ναί, αυτό που νομίζεις), ο κόφτης όμως είναι χρήσιμος αφού το πρωί πίνω μισό χάπι και κάπως πρέπει να το κόβω.

Πήρα λοιπόν και το καρτελάκι με τα χάπια, το έκοψα σε μικρά κοματάκια που το καθένα περιείχε από ένα χάπι και τα στρίμωξα στον τρίφτη/κόφτη/κουτί αποθήκευσης χαπιών, τον οποίο έβαλα στην τσάντα μου...

Αυτός λοιπόν ο τρίφτης/κόφτης/κτλ καθόταν ήσυχα στη θέση του, μέχρι χθες το βράδυ που άνοιξα την τσάντα μου για να βρω τσιγάρα νομίζω, δε θυμάμαι γιατί, στο γνωστό μέρος που καθόμασταν και πίναμε... (ναί, πίνω ενώ παίρνω χάπια, όχι πολύ, και όχι βαριά ποτά).

Πέφτει λοιπόν από την τσάντα ο κύριος, τον μαζεύω και παίρνω ένα μαντηλάκι με οινόπνευμα για να τον καθαρίσω...

Εκεί που έτριβα πετάγεται ωσάν άλλο τζίνι τυπάς με τον οποίο λίγο νωρίτερα είχα σπαστεί επειδή αποκάλεσε πατσαβούρα μία άλλη θαμώνα του καταστήματος και με ρωτάει τί είναι αυτό!

Αρχίζω περήφανη να του εξηγώ τις λειτουργίες του δικού μου λύχνου, μέχρι που φτάνω στον αποθηκευτικό χώρο- με το που βλέπει τα χάπια και χωρίς να με ρωτήσει, απλώνει το χέρι του, παίρνει ένα και το πίνει- νομίζω μαζί με λίγο από το ποτό του...

Δεν τα πήρα, δε στράβωσα, πάγωσα. Οκ, δική του η πρωτοβουλία, δική του η ευθύνη, πρέπει να είχε πιεί αρκετά πριν αλλά ένα χάπι μόνο δεν κάνει τίποτα, θέλω να πιστεύω, στην τελική δεν του τα έδωσα εγώ ούτε τον προέτρεψα να πάρει, ούτε του πούλησα τίποτα, ούτε παράνομα είναι τα χάπια μου- με αυτό εννοώ ότι δε χρειάζονται ειδική συνταγή ναρκωτικών- φαντάζομαι ότι το ποινικό αδίκημα θα ήταν κλοπή εκ μέρους του, αλλά αν πάθαινε κάτι, πρόκληση σωματικής βλάβης από αμέλεια δικιά μου; Ίσως και με ενδεχόμενο δόλο, αφού τί λόγο είχα να του δείξω τα χάπια μου;

Τέλος πάντων τέτοιες σκέψεις περνάγανε από το μυαλό μου, ποτέ δε θα έδινα χάπια σε κανέναν, εδώ δε θέλω να τα παίρνω εγώ, αλλά αισθάνθηκα ενοχές που εξαιτίας μου ένα χάπι βρέθηκε στον οργανισμό ενός ανθρώπου...

Για να παρηγορήσω τον εαυτό μου, άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως πραγματικά να το χρειαζότανε το χάπι, δε μπορείς ρε φίλε όποιον βλέπεις να του τη λες, κατι δεν πάει καλά μ'εσένα... όχι ότι θα αλλάξει αυτό με ένα χάπι, λέμε τώρα...

Είμαι ακόμα τρομοκρατημένη. Αν τα χάπια μου δεν μπορούν να είναι ασφαλή μαζί μου... αν έπαιρνα ηρεμιστικά, θα ήμουν ακόμα πο τρομαγμένη. Εκεί θα ήταν και παράνομο να μου τα πάρει κάποιος άλλος, θα μπορούσα να περάσω ως διακινητής ναρκωτικών και δε θέλω προβλήματα με το νόμο. Πάντως λεφτά δε ζήτησα, έχω ένα ελαφρυντικό.

Αλλά έχω προβληματιστεί πολύ. Από εδώ και πέρα δε θα παίρνω τα χάπια μου μαζί μου, έτσι κι αλλιώς οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σε μία τσάντα δεν είναι ιδανικές για τη φύλαξη φαρμάκων.

Κι όσο για σένα μικρέ καμμένε, μην το ξανακάνεις αυτό. Δεν πρόλαβα να αντιδράσω επειδή έπαθα σοκ όταν έκανες την κίνηση να πάρεις το χάπι μου, αυτό όμως δε σημαίνει ότι ήθελα, επιθυμούσα, συναίνεσα ή συμφώνησα να το πάρεις.

Με βίασες, με γάμησες, (μεταφορικά πάντα), δε μπορείς να φανταστείς πόσο δυνατό χαστούκι ήταν αυτή σου η κίνηση για εμένα.

Ξέρω, στ'αρχίδια σου. Εκεί που γράφεις όλους τους άλλους, εκτός από τον εαυτό σου.

Σ'αυτό τουλάχιστον μοιάζουμε...